TripToLive
Matrice Périnatale
- Inscrit
- 20/1/10
- Messages
- 8
Hallo, ben nieuw op het gebied van psychonauterie alsmede nieuw op dit forum.
LET OP: DIT TRIPVERSLAG IS HEEL ERG LANG, LEES ALLEEN ALS JE JE DE MOEITE ERVOOR WIL NEMEN, HET IS WEL ZEER EXTREEM
Mijn vriendin L en ik hadden al eens wierie geprobeerd met wat vrienden, maar dit leidde er louter toe dat ik eerst een beetje gaar ging doen en daarna misselijk werd (mogelijk omdat ik voor het roken een Guinness had gedronken) en zij niet veel merkte van de effecten van de genoemde jonko's. L en ik zijn beiden niet echt fan van geest beperkende middelen zoals alcohol en cannabis in combinatie met tabak.
Welnu, we besloten dat we paddo's wilden proberen. We hadden gelezen dat de werkzame stoffen ervoor zorgde dat je je geest kon verkennen. Deze paddo's waren echter verboden. Het was november en het zoeken naar kaalkopjes leverde niets op. We hebben een lange tijd gewacht en besloten laatst naar een plaatselijke smartshop te gaan. Over Salvia wisten we nog niet zo veel, alleen dat het vergelijkbare effecten had als DMT, wat we nog een beetje extreem vonden. We vroegen naar truffels. Er waren 4 soorten truffels in het assortiment: Tampanensis, Mexicana, Atlantis en Pajateros. De eigenaar beschreef de eerste als zeer filosofisch, de tweede zou voor een introvert, zelf ontdekkend gevoel zorgen met lichte visuele effecten en de laatste twee zouden voornamelijk visueel zijn. We besloten de op één na duurste, de Atlantis te pakken. Elk meteen 15 gram, volgens de eigenaar genoeg voor een normale trip.
Dit was zo'n twee weken geleden.
We kwamen terug en gingen naar L's kamer. Daar hadden we een computer. Zij heeft een mooie kamer met prachtig baroque behang. We aten de truffels, die zij smerig vond. Ik vond ze wel meevallen, totdat ik ze ophad, waarna een zeer smerige, aarde-grasachtige, maar tevens zeer zure nasmaak mijn mening veranderde. Het was 3 uur 's middags, ik weet het nog heel goed. 5 Minuten na inname begon zij kleuren te zien. Ik werd jaloers en vertelde haar dat ik nog helemaal NIKS merkte. Na een kwartier begon het gothic-baroque behang mij te fascineren. De leeuwenkop (of drakenkop) leek de bewegen, zijn zwarte manen draaiden alle kanten op. We bespraken de mooie effecten...
Dit is precies hetzelfde behang:
...Niet realiserend wat een opdonder we zouden krijgen. Vanaf een half uur in de trip kan ik de chronologische volgorde van gebeurtenissen niet meer vaststellen. Op een begeven moment keken we naar een paar filmpjes, onder andere de videoclip van het nummer "Who the hell was in my room" van de Butthole Surfers. Zeer wazig, spacend. We genoten van keiharde, zeer vermoeiende lachkicks. Na zo'n 3 filmpjes gekeken te hebben kwam ik tot de geniale conclusie dat tijd niet bestond.
Ik: Hey L....weet je he...Tijd, tijd bestaat gewoon NIET
L: JA HE, omfg, echt, wow...tijd bestaat niet.
L's gezicht leek te verschrompelen, net als mijn hand. Binnen drie seconden leek mijn hand 80 jaar te verouderen. L's gezicht stond helemaal scheef. Ik werd verblufd door de visuals. Als ik mijn hoofd tiltte, draaide alles in slowmotion mee. De haren van de kat van L leken de dansen. Ik poogde de kat te aaien maar hij was heel bang en voelde zich geïntimideerd door mijn extreem rare gedrag. De kat rende blazend weg. Dit trof mij heel erg. Ik dacht dat als ik er te veel over zou nadenken dat ik dan 'bad' zou gaan, dus keek ik wat L aan het doen was. Zij lag op de grond, volledig te spacen. Ze dacht dat ze een kaars was die op de grond lag te smelten. Ik wilde per se dat zij in haar stoel ging liggen. Ik kan me herinneren dat alles wat ik probeerde op te tillen, inclusief haar, loeizwaar was. Ik zag haren uit het parket groeien, en L's zwarte haar leek juist de grond IN te groeien. Ze was er heilig van overtuigd dat ze een treurwilg was. Ik laat haar in haar space en ging op bed liggen. Het plafond was te raar voor woorden. Toen kwam een stem in mijn hoofd die de hele tijd WHAT THE FAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAACK riep, onophoudelijk. Ik zei het de hele tijd, dit was een van de extreemste dingen die ik ooit had meegemaakt. Harde lachkicks.
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
En in een keer gebeurde het. De realiteit was weg. L geloofde dat ze kon vliegen en wilde kijken of dat lukte door door het raam te springen. Ik was nog zo nuchter om te haar hiervan af te leiden. Ik ging in een stoel zitten. Alles was raar, het leek alsof niks meer klopte. Ik was mezelf niet meer. Dit moet de piek zijn geweest. Ik kreeg een heel gek gevoel in mijn mond, en ik was er even niet meer. Zelfs L was even weg. Een gevoel van kutheid dat ik nog nooit gevoeld had ging door me heen. Ik voelde me uit mijn lichaam getrokken worden. Als L mij aanraakte op bijvoorbeeld mijn hand, voelde dat alsof ze aan mijn voeten zat, terwijl ik duidelijk zag dat haar enorm raar uitziende handen toch niet aan mijn voeten zaten maar aan mijn handen. Ik zat in een wereld waar ik andere mensen was.
Het voelde alsof ik reisde naar alle mensen om mij heen en alle mensen die ik ooit geweest was. (reïncarnatie?)
Ik moet naar de diepste regio's van mijn hersenen gereisd zijn toen. Ik was letterlijke AL het gevoel van realiteit kwijt.
Niks was zoals het was. Ik moest weg, ik moest terug naar de wereld. Maar ik kon maar niet weg. Iedere keer als ik probeer te bedenken was het nou was wat ik voelde, en dat probeer ik, op dit zelfde moment dat ik het probeer uit te leggen heel erg, maar zodra ik een idee krijg van wat het nou precies was, vergeet ik het meteen. Mijn hersenen willen dat ik het vergeet.
Toen ik weer terug geworpen werd in de realiteit ging ik angstig, bijna huilend naar de badkamer. Daar kwam ik niet meer weg. Ik voelde instinctief aan dat de trip niet lang meer zou duren. En BLIJ dat ik daarmee was. We gingen een uur later, na wat wazige gesprekken te voeren waarin het voelde alsof L en ik dezelfde persoon waren (HEEL wazig) naar beneden. L wist niet meer wie ze was en kon zelfs de simpelste dingen niet meer begrijpen, zoals het leggen van eten in de magnetron om het om te warmen. Ik ben toen naar bed gegaan. De volgende dag wist heel veel dingen niet meer die gebeurd waren. Ik kon me de visuals wel nog duidelijk herinneren, maar het gedeelte waarbij de realiteit weg was, dat ene dat ik simpelweg niet KAN beschrijven in woorden, wist ik niet meer...
Tot mijn trip van afgelopen zaterdag. Ik had de sterkste soort gepakt (Pajateros) en samen met een een vriend, N, en L buiten in de sneeuw, in het bos, getript (ECHT GEEN GOED IDEE, HEEL KOUD, VEEL VIEZERE TRUFFELS, OP DE KOUDE GROND GEZETEN...!) Geen bijzondere ervaring, alleen dat N eenzelfde soort ervaring als ik met de Atlantis had gehad kreeg en per se naar zijn moeder moest, hij wilde niet meer bij ons blijven en ik heb hem nog nooit zo hard zien wegrennen. Hij zegt zich niet meer te kunnen herinneren waarom hij weg wilde. Hij zei alleen dat het voelde alsof hij bij zijn eigen geboorte aanwezig was, dit was zeer beangstigend voor hem en hij wilt nooit meer trippen (Wat ik na de Atlantis ook niet meer wilde)
De trip op zich was niet zo spectaculair als de Atlantis trip, maar door de Pajateros trip kon ik me wel herinneren wat er gebeurd was met me in de Atlantis trip. De Pajateros was echter niet sterk genoeg om weer in die andere realiteit te gaan, omdat er maar een week verschil zat tussen de trips. En maar goed ook, want in het bos, in de sneeuw, zou ik het echt bezuurd hebben in die andere realiteit. Ik ga nu zeker een maand wachten om dan met een hogere dosis Atlantis te trippen in een warme, veilige een bekende omgeving.
Nou, dat was het wel zo'n beetje. Sorry dat ik zo gedetailleerd op alles ben ingegaan, maar ik hoop dat een van jullie dit herkent en weet wat dat nou is.
Trip ze,
TripToLive.
LET OP: DIT TRIPVERSLAG IS HEEL ERG LANG, LEES ALLEEN ALS JE JE DE MOEITE ERVOOR WIL NEMEN, HET IS WEL ZEER EXTREEM
Mijn vriendin L en ik hadden al eens wierie geprobeerd met wat vrienden, maar dit leidde er louter toe dat ik eerst een beetje gaar ging doen en daarna misselijk werd (mogelijk omdat ik voor het roken een Guinness had gedronken) en zij niet veel merkte van de effecten van de genoemde jonko's. L en ik zijn beiden niet echt fan van geest beperkende middelen zoals alcohol en cannabis in combinatie met tabak.
Welnu, we besloten dat we paddo's wilden proberen. We hadden gelezen dat de werkzame stoffen ervoor zorgde dat je je geest kon verkennen. Deze paddo's waren echter verboden. Het was november en het zoeken naar kaalkopjes leverde niets op. We hebben een lange tijd gewacht en besloten laatst naar een plaatselijke smartshop te gaan. Over Salvia wisten we nog niet zo veel, alleen dat het vergelijkbare effecten had als DMT, wat we nog een beetje extreem vonden. We vroegen naar truffels. Er waren 4 soorten truffels in het assortiment: Tampanensis, Mexicana, Atlantis en Pajateros. De eigenaar beschreef de eerste als zeer filosofisch, de tweede zou voor een introvert, zelf ontdekkend gevoel zorgen met lichte visuele effecten en de laatste twee zouden voornamelijk visueel zijn. We besloten de op één na duurste, de Atlantis te pakken. Elk meteen 15 gram, volgens de eigenaar genoeg voor een normale trip.
Dit was zo'n twee weken geleden.
We kwamen terug en gingen naar L's kamer. Daar hadden we een computer. Zij heeft een mooie kamer met prachtig baroque behang. We aten de truffels, die zij smerig vond. Ik vond ze wel meevallen, totdat ik ze ophad, waarna een zeer smerige, aarde-grasachtige, maar tevens zeer zure nasmaak mijn mening veranderde. Het was 3 uur 's middags, ik weet het nog heel goed. 5 Minuten na inname begon zij kleuren te zien. Ik werd jaloers en vertelde haar dat ik nog helemaal NIKS merkte. Na een kwartier begon het gothic-baroque behang mij te fascineren. De leeuwenkop (of drakenkop) leek de bewegen, zijn zwarte manen draaiden alle kanten op. We bespraken de mooie effecten...
Dit is precies hetzelfde behang:
...Niet realiserend wat een opdonder we zouden krijgen. Vanaf een half uur in de trip kan ik de chronologische volgorde van gebeurtenissen niet meer vaststellen. Op een begeven moment keken we naar een paar filmpjes, onder andere de videoclip van het nummer "Who the hell was in my room" van de Butthole Surfers. Zeer wazig, spacend. We genoten van keiharde, zeer vermoeiende lachkicks. Na zo'n 3 filmpjes gekeken te hebben kwam ik tot de geniale conclusie dat tijd niet bestond.
Ik: Hey L....weet je he...Tijd, tijd bestaat gewoon NIET
L: JA HE, omfg, echt, wow...tijd bestaat niet.
L's gezicht leek te verschrompelen, net als mijn hand. Binnen drie seconden leek mijn hand 80 jaar te verouderen. L's gezicht stond helemaal scheef. Ik werd verblufd door de visuals. Als ik mijn hoofd tiltte, draaide alles in slowmotion mee. De haren van de kat van L leken de dansen. Ik poogde de kat te aaien maar hij was heel bang en voelde zich geïntimideerd door mijn extreem rare gedrag. De kat rende blazend weg. Dit trof mij heel erg. Ik dacht dat als ik er te veel over zou nadenken dat ik dan 'bad' zou gaan, dus keek ik wat L aan het doen was. Zij lag op de grond, volledig te spacen. Ze dacht dat ze een kaars was die op de grond lag te smelten. Ik wilde per se dat zij in haar stoel ging liggen. Ik kan me herinneren dat alles wat ik probeerde op te tillen, inclusief haar, loeizwaar was. Ik zag haren uit het parket groeien, en L's zwarte haar leek juist de grond IN te groeien. Ze was er heilig van overtuigd dat ze een treurwilg was. Ik laat haar in haar space en ging op bed liggen. Het plafond was te raar voor woorden. Toen kwam een stem in mijn hoofd die de hele tijd WHAT THE FAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAACK riep, onophoudelijk. Ik zei het de hele tijd, dit was een van de extreemste dingen die ik ooit had meegemaakt. Harde lachkicks.
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
En in een keer gebeurde het. De realiteit was weg. L geloofde dat ze kon vliegen en wilde kijken of dat lukte door door het raam te springen. Ik was nog zo nuchter om te haar hiervan af te leiden. Ik ging in een stoel zitten. Alles was raar, het leek alsof niks meer klopte. Ik was mezelf niet meer. Dit moet de piek zijn geweest. Ik kreeg een heel gek gevoel in mijn mond, en ik was er even niet meer. Zelfs L was even weg. Een gevoel van kutheid dat ik nog nooit gevoeld had ging door me heen. Ik voelde me uit mijn lichaam getrokken worden. Als L mij aanraakte op bijvoorbeeld mijn hand, voelde dat alsof ze aan mijn voeten zat, terwijl ik duidelijk zag dat haar enorm raar uitziende handen toch niet aan mijn voeten zaten maar aan mijn handen. Ik zat in een wereld waar ik andere mensen was.
Het voelde alsof ik reisde naar alle mensen om mij heen en alle mensen die ik ooit geweest was. (reïncarnatie?)
Ik moet naar de diepste regio's van mijn hersenen gereisd zijn toen. Ik was letterlijke AL het gevoel van realiteit kwijt.
Niks was zoals het was. Ik moest weg, ik moest terug naar de wereld. Maar ik kon maar niet weg. Iedere keer als ik probeer te bedenken was het nou was wat ik voelde, en dat probeer ik, op dit zelfde moment dat ik het probeer uit te leggen heel erg, maar zodra ik een idee krijg van wat het nou precies was, vergeet ik het meteen. Mijn hersenen willen dat ik het vergeet.
Toen ik weer terug geworpen werd in de realiteit ging ik angstig, bijna huilend naar de badkamer. Daar kwam ik niet meer weg. Ik voelde instinctief aan dat de trip niet lang meer zou duren. En BLIJ dat ik daarmee was. We gingen een uur later, na wat wazige gesprekken te voeren waarin het voelde alsof L en ik dezelfde persoon waren (HEEL wazig) naar beneden. L wist niet meer wie ze was en kon zelfs de simpelste dingen niet meer begrijpen, zoals het leggen van eten in de magnetron om het om te warmen. Ik ben toen naar bed gegaan. De volgende dag wist heel veel dingen niet meer die gebeurd waren. Ik kon me de visuals wel nog duidelijk herinneren, maar het gedeelte waarbij de realiteit weg was, dat ene dat ik simpelweg niet KAN beschrijven in woorden, wist ik niet meer...
Tot mijn trip van afgelopen zaterdag. Ik had de sterkste soort gepakt (Pajateros) en samen met een een vriend, N, en L buiten in de sneeuw, in het bos, getript (ECHT GEEN GOED IDEE, HEEL KOUD, VEEL VIEZERE TRUFFELS, OP DE KOUDE GROND GEZETEN...!) Geen bijzondere ervaring, alleen dat N eenzelfde soort ervaring als ik met de Atlantis had gehad kreeg en per se naar zijn moeder moest, hij wilde niet meer bij ons blijven en ik heb hem nog nooit zo hard zien wegrennen. Hij zegt zich niet meer te kunnen herinneren waarom hij weg wilde. Hij zei alleen dat het voelde alsof hij bij zijn eigen geboorte aanwezig was, dit was zeer beangstigend voor hem en hij wilt nooit meer trippen (Wat ik na de Atlantis ook niet meer wilde)
De trip op zich was niet zo spectaculair als de Atlantis trip, maar door de Pajateros trip kon ik me wel herinneren wat er gebeurd was met me in de Atlantis trip. De Pajateros was echter niet sterk genoeg om weer in die andere realiteit te gaan, omdat er maar een week verschil zat tussen de trips. En maar goed ook, want in het bos, in de sneeuw, zou ik het echt bezuurd hebben in die andere realiteit. Ik ga nu zeker een maand wachten om dan met een hogere dosis Atlantis te trippen in een warme, veilige een bekende omgeving.
Nou, dat was het wel zo'n beetje. Sorry dat ik zo gedetailleerd op alles ben ingegaan, maar ik hoop dat een van jullie dit herkent en weet wat dat nou is.
Trip ze,
TripToLive.