Ayahuasca
- Auteur de la discussion Twilight
- Date de début
Brugmansia
Holofractale de l'hypervérité
- Inscrit
- 2/11/06
- Messages
- 4 372
^ Die muziek is ware rust uit de Amazone. Je voelt dat de druk op je borst ervan verminderd en je meer op je geest gaat drijven.
Dat is ook de wijze les, de ontdekking dat je altijd onder druk staat in dit Westerse model. Als je eenmaal eens echt diep zit kom je erachter dat wat je voorheen als een opbouw aan je toekomst zag, een vervreemde stresstocht is die nooit zal antwoorden met de gevoelens waar je als aardling naar op zoek bent vanuit je diepste laag.
Dat is ook de wijze les, de ontdekking dat je altijd onder druk staat in dit Westerse model. Als je eenmaal eens echt diep zit kom je erachter dat wat je voorheen als een opbouw aan je toekomst zag, een vervreemde stresstocht is die nooit zal antwoorden met de gevoelens waar je als aardling naar op zoek bent vanuit je diepste laag.
magickmumu
Holofractale de l'hypervérité
- Inscrit
- 3/11/07
- Messages
- 4 166
fijne ceremony twilight. Ik hoop dat het een mooie ervaring wordt.
mysticwarrior
Holofractale de l'hypervérité
- Inscrit
- 17/8/07
- Messages
- 4 054
Ik moet er ook nog steeds x aan deelnemen. Laat in iedergeval even een reportje achter he 
Succes!
Gr,
Mystic.
Succes!
Gr,
Mystic.
Space-is-the-Place
Holofractale de l'hypervérité
- Inscrit
- 22/9/08
- Messages
- 1 072
Goede reis gewenst!
En vergeet niet tijdens... Ayahuasca is heel vergevend
En vergeet niet tijdens... Ayahuasca is heel vergevend
mysticwarrior
Holofractale de l'hypervérité
- Inscrit
- 17/8/07
- Messages
- 4 054
Jeniger a dit:Zijn er mensen hier met ayahuasca ervaring buiten de ayahuasca ceremonies om en in hoeverre stemt dat overeen met elkaar ? Ben daar erg benieuwd naar...
Bastiaan, niet erg actief meer op het forum. Heeft hier wel ervaring mee, en zoals ik het van hem had vernomen, was dat ook best de moeite waard geweest. Het scheen dat het best een helende trip was geweest.
Forkbender
Holofractale de l'hypervérité
- Inscrit
- 23/11/05
- Messages
- 11 366
Ik heb de indruk dat juist door een ritueel de ervaring een stuk krachtiger wordt. Dit ritueel kun je natuurlijk zelf ook in elkaar knutselen, maar als je het aan een expert overlaat zullen de resultaten beter zijn. Mijn ervaring van ayahuasca thuis was zeker belangrijk en interessant, maar stond niet in vergelijking met die in een meer rituele context.
Ja, drie of vier keer, waarvan het twee keer flink aan sloeg. De mix was telkens Peganum harmala en Mimosa hostilis. De allereerste keer beleefde ik het in stilte (de kinderen sliepen al, dus ik moest stil zijn), en dat was eigenlijk de meest goddelijke ervaring die ik ooit beleefd heb. De totale hoeveelheid Mimosa was 19 gram, waarvan ik de eerste helft uitbraakte, en een uur later de rest binnenhield (dankzij wat extra cannabis).Jeniger a dit:Zijn er mensen hier met ayahuasca ervaring buiten de ayahuasca ceremonies om en in hoeverre stemt dat overeen met elkaar ? Ben daar erg benieuwd naar...
De moeder van mijn kinderen gaat nu ongeveer elke drie weken naar een cura in de Santo Daime kerk in Averhorn, en heeft behalve diepe inzichten en prachtige visioenen ook hele aangename interacties met de wat oudere Daime drinkers, en ze vindt de Portugese liederen prachtig.
Het is dus maar wat je wil: stilte en duisternis, of muziek en gezelschap. Allebei kunnen ze waardevol zijn. Uiteraard geldt ditzelfde evenveel voor Peyote, paddo's en LSD. Toevallig kennen we ayahuasca uitsluitend in de context van groepsceremonies en denken daarom dat dat de enige manier is waarop het tot zijn recht komt, maar naar mijn gevoel is dat slechts een geloof.
Forkbender a dit:
Persoonlijk denk ik dat het beter is om zelf je ritueel ineen te knutselen. Experts kunnen het inderdaad wel beter, maar de klassieke rituelen zijn dan ook op hun eigen cultuur gebaseerd, die verschillend is van de onze. Natuurlijk zijn er gelijkenissen maar ik denk dat je er goed aan zou doen om de ervaring te stemmen met wat in je eigen leven aanwezig is.
Forkbender
Holofractale de l'hypervérité
- Inscrit
- 23/11/05
- Messages
- 11 366
Meduzz a dit:
Ik doel niet per se op sjamanen uit het regenwoud. Er zijn ook in Europa mensen die vanuit onze cultuur komen en rituelen vormgeven die op ons van toepassing kunnen zijn. Een goede sjamaan houdt bovendien altijd rekening met wat er belangrijk is in het leven van de persoon die de sessie ondergaat. Bijkomend voordeel is dat het vaak moeilijk is om in jezelf de oplossing te vinden voor datgene wat jij wilt oplossen, omdat dit dikwijls onbewust is. De blik van een ander kan enorm helpen om juist die aspecten een kans te geven. Als iemand weinig of geen ervaring heeft met ayahuasca/psychedelica zou ik daarom eerder bij een sjamaan gaan dan zelf iets in elkaar knutselen.
Gisteren was ik terug van de ceremonie, hier mijn verslag wat ik gisteren heb geschreven.
16 mei 2009
Askawan, daar ging ik naartoe gistermiddag.
Het werd aangeraden om 4 uur van tevoren niet te eten, dus na 13.00 had me daar braaf van weerhouden.
Toen ik aan kwam werd me verteld dat ik eigenlijk een uur te vroeg was.
Ik maakte kennis met de sjamaan, Almasto. Door z'n Amsterdamse accent vroeg ik me gelijk in m'n hoofd af 'Is dit echt m'n sjamaan voor vanavond?'.
Maar zo zie je maar weer hoe je bevooroordeeld kan zijn, want het bleek een ontzettend aardige man te zijn. Eigenlijk iedereen die er was.
We verzamelden in de tipi en ik zette mijn mobiel uit, mijn laatste manier om de tijd op te zoeken.
Ik weet niet meer hoe laat het toen was, maar de tijd was vanaf dat we de tipi in kwamen ook van geen enkel belang. Het leek er zo tijdloos allemaal.
In het midden brandde een klein vuurtje. Almasto zat recht tegenover de ingang van de tipi en splitste op deze manier de groep die om het vuur heen zat.
Hij begon met uitleggen over wat ons te wachten stond en hoe het in z'n werk zou gaan. Op sommige momenten ging wel een soort zweverigheids-alarm af bij mij. Ik sta zeker wel open voor spiritualiteit, maar bij het praten over goden en great spirits komt toch de sceptische persoon in mij naar boven.
Als eerste ging er een pijp met tabak en kruiden rond. Het was de bedoeling dat degene die de pijp kreeg hem met beide handen voor zich vast hield, vervolgens stelde je jezelf voor en vertelde je je verwachtingen of motivatie en een wens voor de groep. Je hoefde niet persé een trekje te nemen (Dit ging overigens niet over de longen).
Vervolgens ging Almasto de ceremonie en iedereen zegenen waarna hij rond ging met snuiftabak.
Ik wist niet echt of ik dat wel wilde maar Almasto overtuigde me dat ik op deze manier tabak op de juiste manier kon leren kennen.
Het was niet vies ofzo, maar wel heel raar! En m'n neus brandde een beetje. Daarna flink gesnoten en het leek inderdaad wel meer open te staan allemaal (wat dus de bedoeling is).
Daarna kwam de Ayahuasca, nu werd het echt spannend.
Eén voor één mochten we naar voren komen. Eenmaal daar probeerde Almasto met een vreemd stokje wat heen en weer bewoog en op z'n gevoel vast te stellen wat die persoon dan nodig had en hoeveel. Er stonden namelijk zeker een stuk of tien flesjes voor hem, in elk flesje weer een ander soort Ayahuasca brouwsel.
Toen was ik aan de beurt, hij gaf me een hele milde dosis zei hij, ook vertelde hij me dat ik hem kon vertrouwen. Dit was heel fijn om te horen, ook al voelde ik me al best op m'n gemak in de groep en in de tipi. Ik was nog het meest huiverig voor de smaak van de Ayahuasca, omdat die overal en altijd als heel vies wordt beschreven.
En dat was het ook; een zout en heel erg bitter bruin papje moest ik door m'n keel krijgen.
Mij was verteld dat langzaam drinken de misselijkheid minder hevig zou maken, maar het was zo vies dat ik dit zo snel mogelijk achter de rug wilde hebben. Want ja, voor degenen die het nog niet wisten, van Ayahuasca ga je bijna altijd wel over je nek. Maar dit wordt niet als negatief gezien. Almasto legde uit dat de DMT (de werkzame stof) als een slang door het lichaam gaat en overal de negatieve energie weg haalt en verzamelt in je buik. Met het overgeven ben je dus niet alleen van je maaginhoud af, maar ook van de akelige dingen die zich misschien in je buik verzamelt hadden. Dit zou heel erg opluchtend zijn.
Toen iedereen voorzien was begon Almasto muziek te maken en te zingen, ik wist niet of ik dit wel leuk zou gaan vinden maar het werkte erg prettig samen. Alhoewel m'n trip toen nog maar net begon.
Na een tijdje zag ik glimpen van mooie beelden, maar voornamelijk voelde ik een zwaarte in m'n maag, een soort knoop, of een blokkering die leek te verhinderen dat ik er volledig van kon genieten. "Is dit het nou?", ik was niet onder de indruk. Ik had wel wat meer verwacht van dit heftige medicijn. Ik voelde me ook niet echt slecht, maar had ook niet echt mooie gevoelens of ervaringen. Na een tijdje begonnen er ook mensen over te geven, dit kon gelukkig ook buiten, wat het geluid wat dempte.
Toen een aantal andere mensen voor een tweede dosis waren geweest besloot ik het toch ook maar te doen, hoewel ik er vreselijk tegen op zag om dat goedje nog een keer te moeten drinken. Maar hoe het nu was was er ook niet zo veel aan. Dus even door de zure appel heen bijten.
Ik vertelde Almasto dat ik nog niet had overgegeven maar dat ik wel meer wilde. Daarop zette Almasto een teiltje voor me neer, voor het geval het drinken van de tweede dosis het overgeven zou triggeren. Kokhalzen moest ik wel maar daar bleef het bij.
Ik ging terug naar mijn plekje en wachtte af.
Ja! Dit was al stukken beter. Hoewel de prop in m'n maag nog steeds even goed aanwezig was en wat me nog steeds stoorde soms voelde ik wel een heerlijke warmte door me heen gaan. En overal voelde ik hele fijne tintelingen op m'n huid, vooral op m'n handen. Het was heerlijk om deze heel langzaam voor me door de lucht te bewegen.
Ook zag ik prachtige beelden. Soms leek het wel een oud Mario spel waar ik naar keek, maar dan in 3D. Dit vond ik wel wat minder, maar andere dingen zoals uitgestrekte graslandschappen en regenwouden die ik zag waren adembenemend. Als ik even niet aan de knoop in m'n maag dacht of diep adem haalde was het fantastisch om mee te maken.
Toch begon mij dit wel te irriteren, ik wilde er van af. Van dat nare gevoel. Ik wilde over geven, maar ik voelde me helemaal niet misselijk. Ik voelde me afgezien van die knoop hartstikke fijn!
Ik ging naar Almasto en legde m'n probleem uit, toen ik vertelde dat als ik diep adem haalde het even weg was vertelde hij dat ik het antwoord zelf al een beetje gaf. Hij zei dat ik voor het vuur moest zitten en met diepe ademhalingen dat gevoel er uit moest halen en aan het vuur te geven.
Het vuur was het centrum van de hele ceremonie en was aan vanaf het begin en was nog steeds aan het branden toen ik weg ging.
Dit voelde inderdaad wel fijn, maar na een tijdje merkte ik toch dat het gevoel er niet door verdween. Ik was hier te veel mee bezig vond ik, maar ik kon bijna niet anders. Toen stelde Almasto voor om misschien maar wat soep te gaan eten, misschien had ik wel gewoon honger. Dat leek me ineens helemaal geen slecht idee. Er was al een tijdje soep voor de liefhebbers, maar omdat ik nog midden in m'n trip zat had ik daar niet zo'n behoefte aan.
Maar wat smaakte die soep goed! Het was erg lekker en deed me wel even opknappen, maar toch ging het gevoel ook daardoor niet weg.
Ik dook de tipi weer in waar iemand een instrument van Almasto aan het bespelen was, dat klonk wel mooi en maakte een fijne sfeer.
Na een tijdje ging ik toch maar proberen te slapen. Ik heb geen idee hoe laat ik ben gaan slapen of hoe laat ik wakker werd, maar het leek helemaal niet alsof ik lang geslapen had. Toch voelde ik me best goed en was ik niet bepaald moe meer. En de knoop was weg! Heerlijk, eindelijk van dat gevoel af. En als enige van de groep heb ik niet overgegeven.
Daarna had ik met smaak ontbeten, wat fruit en brood en vruchtensap.
Als afsluiting van de ceremonie moesten we weer allemaal terug in de tipi en gingen we weer de ronde doen die we in het begin ook als kennismaking deden.
Dit was erg mooi, iedereen vertelde iets over z'n ervaring. Maar je kon alles vertelde wat je wilde, soms zaten er wel stiltes tussen dingen die mensen zeiden, en het voelde helemaal niet ongemakkelijk.
Ikzelf vertelde dat ik het toch wel een hele mooie ervaring vond en dat ik het eigenlijk wel jammer vond dat ik al die mooie beelden die ik heb gezien zo snel weer vergeten was dat ik ze niet vast kon leggen, maar stelde dit als doel voor in de toekomst.
De laatste die aan de beurt was (ook deze keer weer met de pijp trouwens) wilde graag een lied zingen en iedereen mocht mee doen als ze dat wilden, het was een soort mantra.
Eerst vond ik het raar, maar toen ze begon en ik daarna ook begon met meezingen voelde het toch wel heel erg mooi. Echt een prachtig gevoel van eenheid, zo op het einde van de ceremonie.
Na de afsluiting hielp iedereen mee met opruimen en schoon maken, daarna nam ik afscheid van iedereen en ging ik weer op weg naar de bushalte waar ik de dag ervoor uitstapte.
Ondanks die knoop heb ik toch wel ontzettend genoten van deze ervaring en de hele ceremonie. De groep was ook erg fijn en er was na de ceremonie ook een mooie band met iedereen.
Absoluut voor herhaling vatbaar! Voorlopig nog even niet, het moet nog even bezinken. Maar ik wil dit graag nog een keer doen, omdat ik naar mijn idee toch niet een dosis heb gehad die hoog genoeg was. Maar aan de andere kant, het is de eerste keer dus weet je niet hoe sterk je ergens op reageert! En een derde dosis wilde ik ook niet omdat het zulk smerig spul is.
16 mei 2009
Askawan, daar ging ik naartoe gistermiddag.
Het werd aangeraden om 4 uur van tevoren niet te eten, dus na 13.00 had me daar braaf van weerhouden.
Toen ik aan kwam werd me verteld dat ik eigenlijk een uur te vroeg was.
Ik maakte kennis met de sjamaan, Almasto. Door z'n Amsterdamse accent vroeg ik me gelijk in m'n hoofd af 'Is dit echt m'n sjamaan voor vanavond?'.
Maar zo zie je maar weer hoe je bevooroordeeld kan zijn, want het bleek een ontzettend aardige man te zijn. Eigenlijk iedereen die er was.
We verzamelden in de tipi en ik zette mijn mobiel uit, mijn laatste manier om de tijd op te zoeken.
Ik weet niet meer hoe laat het toen was, maar de tijd was vanaf dat we de tipi in kwamen ook van geen enkel belang. Het leek er zo tijdloos allemaal.
In het midden brandde een klein vuurtje. Almasto zat recht tegenover de ingang van de tipi en splitste op deze manier de groep die om het vuur heen zat.
Hij begon met uitleggen over wat ons te wachten stond en hoe het in z'n werk zou gaan. Op sommige momenten ging wel een soort zweverigheids-alarm af bij mij. Ik sta zeker wel open voor spiritualiteit, maar bij het praten over goden en great spirits komt toch de sceptische persoon in mij naar boven.
Als eerste ging er een pijp met tabak en kruiden rond. Het was de bedoeling dat degene die de pijp kreeg hem met beide handen voor zich vast hield, vervolgens stelde je jezelf voor en vertelde je je verwachtingen of motivatie en een wens voor de groep. Je hoefde niet persé een trekje te nemen (Dit ging overigens niet over de longen).
Vervolgens ging Almasto de ceremonie en iedereen zegenen waarna hij rond ging met snuiftabak.
Ik wist niet echt of ik dat wel wilde maar Almasto overtuigde me dat ik op deze manier tabak op de juiste manier kon leren kennen.
Het was niet vies ofzo, maar wel heel raar! En m'n neus brandde een beetje. Daarna flink gesnoten en het leek inderdaad wel meer open te staan allemaal (wat dus de bedoeling is).
Daarna kwam de Ayahuasca, nu werd het echt spannend.
Eén voor één mochten we naar voren komen. Eenmaal daar probeerde Almasto met een vreemd stokje wat heen en weer bewoog en op z'n gevoel vast te stellen wat die persoon dan nodig had en hoeveel. Er stonden namelijk zeker een stuk of tien flesjes voor hem, in elk flesje weer een ander soort Ayahuasca brouwsel.
Toen was ik aan de beurt, hij gaf me een hele milde dosis zei hij, ook vertelde hij me dat ik hem kon vertrouwen. Dit was heel fijn om te horen, ook al voelde ik me al best op m'n gemak in de groep en in de tipi. Ik was nog het meest huiverig voor de smaak van de Ayahuasca, omdat die overal en altijd als heel vies wordt beschreven.
En dat was het ook; een zout en heel erg bitter bruin papje moest ik door m'n keel krijgen.
Mij was verteld dat langzaam drinken de misselijkheid minder hevig zou maken, maar het was zo vies dat ik dit zo snel mogelijk achter de rug wilde hebben. Want ja, voor degenen die het nog niet wisten, van Ayahuasca ga je bijna altijd wel over je nek. Maar dit wordt niet als negatief gezien. Almasto legde uit dat de DMT (de werkzame stof) als een slang door het lichaam gaat en overal de negatieve energie weg haalt en verzamelt in je buik. Met het overgeven ben je dus niet alleen van je maaginhoud af, maar ook van de akelige dingen die zich misschien in je buik verzamelt hadden. Dit zou heel erg opluchtend zijn.
Toen iedereen voorzien was begon Almasto muziek te maken en te zingen, ik wist niet of ik dit wel leuk zou gaan vinden maar het werkte erg prettig samen. Alhoewel m'n trip toen nog maar net begon.
Na een tijdje zag ik glimpen van mooie beelden, maar voornamelijk voelde ik een zwaarte in m'n maag, een soort knoop, of een blokkering die leek te verhinderen dat ik er volledig van kon genieten. "Is dit het nou?", ik was niet onder de indruk. Ik had wel wat meer verwacht van dit heftige medicijn. Ik voelde me ook niet echt slecht, maar had ook niet echt mooie gevoelens of ervaringen. Na een tijdje begonnen er ook mensen over te geven, dit kon gelukkig ook buiten, wat het geluid wat dempte.
Toen een aantal andere mensen voor een tweede dosis waren geweest besloot ik het toch ook maar te doen, hoewel ik er vreselijk tegen op zag om dat goedje nog een keer te moeten drinken. Maar hoe het nu was was er ook niet zo veel aan. Dus even door de zure appel heen bijten.
Ik vertelde Almasto dat ik nog niet had overgegeven maar dat ik wel meer wilde. Daarop zette Almasto een teiltje voor me neer, voor het geval het drinken van de tweede dosis het overgeven zou triggeren. Kokhalzen moest ik wel maar daar bleef het bij.
Ik ging terug naar mijn plekje en wachtte af.
Ja! Dit was al stukken beter. Hoewel de prop in m'n maag nog steeds even goed aanwezig was en wat me nog steeds stoorde soms voelde ik wel een heerlijke warmte door me heen gaan. En overal voelde ik hele fijne tintelingen op m'n huid, vooral op m'n handen. Het was heerlijk om deze heel langzaam voor me door de lucht te bewegen.
Ook zag ik prachtige beelden. Soms leek het wel een oud Mario spel waar ik naar keek, maar dan in 3D. Dit vond ik wel wat minder, maar andere dingen zoals uitgestrekte graslandschappen en regenwouden die ik zag waren adembenemend. Als ik even niet aan de knoop in m'n maag dacht of diep adem haalde was het fantastisch om mee te maken.
Toch begon mij dit wel te irriteren, ik wilde er van af. Van dat nare gevoel. Ik wilde over geven, maar ik voelde me helemaal niet misselijk. Ik voelde me afgezien van die knoop hartstikke fijn!
Ik ging naar Almasto en legde m'n probleem uit, toen ik vertelde dat als ik diep adem haalde het even weg was vertelde hij dat ik het antwoord zelf al een beetje gaf. Hij zei dat ik voor het vuur moest zitten en met diepe ademhalingen dat gevoel er uit moest halen en aan het vuur te geven.
Het vuur was het centrum van de hele ceremonie en was aan vanaf het begin en was nog steeds aan het branden toen ik weg ging.
Dit voelde inderdaad wel fijn, maar na een tijdje merkte ik toch dat het gevoel er niet door verdween. Ik was hier te veel mee bezig vond ik, maar ik kon bijna niet anders. Toen stelde Almasto voor om misschien maar wat soep te gaan eten, misschien had ik wel gewoon honger. Dat leek me ineens helemaal geen slecht idee. Er was al een tijdje soep voor de liefhebbers, maar omdat ik nog midden in m'n trip zat had ik daar niet zo'n behoefte aan.
Maar wat smaakte die soep goed! Het was erg lekker en deed me wel even opknappen, maar toch ging het gevoel ook daardoor niet weg.
Ik dook de tipi weer in waar iemand een instrument van Almasto aan het bespelen was, dat klonk wel mooi en maakte een fijne sfeer.
Na een tijdje ging ik toch maar proberen te slapen. Ik heb geen idee hoe laat ik ben gaan slapen of hoe laat ik wakker werd, maar het leek helemaal niet alsof ik lang geslapen had. Toch voelde ik me best goed en was ik niet bepaald moe meer. En de knoop was weg! Heerlijk, eindelijk van dat gevoel af. En als enige van de groep heb ik niet overgegeven.
Daarna had ik met smaak ontbeten, wat fruit en brood en vruchtensap.
Als afsluiting van de ceremonie moesten we weer allemaal terug in de tipi en gingen we weer de ronde doen die we in het begin ook als kennismaking deden.
Dit was erg mooi, iedereen vertelde iets over z'n ervaring. Maar je kon alles vertelde wat je wilde, soms zaten er wel stiltes tussen dingen die mensen zeiden, en het voelde helemaal niet ongemakkelijk.
Ikzelf vertelde dat ik het toch wel een hele mooie ervaring vond en dat ik het eigenlijk wel jammer vond dat ik al die mooie beelden die ik heb gezien zo snel weer vergeten was dat ik ze niet vast kon leggen, maar stelde dit als doel voor in de toekomst.
De laatste die aan de beurt was (ook deze keer weer met de pijp trouwens) wilde graag een lied zingen en iedereen mocht mee doen als ze dat wilden, het was een soort mantra.
Eerst vond ik het raar, maar toen ze begon en ik daarna ook begon met meezingen voelde het toch wel heel erg mooi. Echt een prachtig gevoel van eenheid, zo op het einde van de ceremonie.
Na de afsluiting hielp iedereen mee met opruimen en schoon maken, daarna nam ik afscheid van iedereen en ging ik weer op weg naar de bushalte waar ik de dag ervoor uitstapte.
Ondanks die knoop heb ik toch wel ontzettend genoten van deze ervaring en de hele ceremonie. De groep was ook erg fijn en er was na de ceremonie ook een mooie band met iedereen.
Absoluut voor herhaling vatbaar! Voorlopig nog even niet, het moet nog even bezinken. Maar ik wil dit graag nog een keer doen, omdat ik naar mijn idee toch niet een dosis heb gehad die hoog genoeg was. Maar aan de andere kant, het is de eerste keer dus weet je niet hoe sterk je ergens op reageert! En een derde dosis wilde ik ook niet omdat het zulk smerig spul is.
Hey Twilight, bedankt voor je verslag. Ik was erg benieuwd hoe je het allemaal zou ervaren.
Je bent de vierde bekende van wie ik een verslag heb gelezen/gehoord, en hoewel ik zelf Almasto nog niet ontmoet heb, bevestigt je omschrijving mijn bezwaren.
Vooral het gebruik van de 'wiggelroede' vind ik bezwaarlijk. Het gebruik van dit soort methodes is voortgekomen uit de homeopathie, maar is overgewaaid naar de orthomoleculaire geneeskunde en fytotherapie, en nu dus ook in neosjamanistische praktijken. Almasto plaatst met zijn sensitiviteit zichzelf tussen het medicijn en het individu, en doet alsof er voor iedereen een unieke magische dosering is, die hij met zijn techniek uit kan vogelen. Welnu, je bent de eerste niet die achteraf beklaagt dat hij/zij niet of nauwelijks getript heeft. Een echte sjamaan of gekwalificeerde therapeut geeft iedereen gewoon een ruime dosering, beter te veel dan te weinig.
Ook het feit dat je 'te vroeg' was, doet me denken aan andere voorvallen waaruit blijkt dat Almasto niet altijd even vriendelijk en flexibel is.
Er is ook weinig tot geen nazorg of het nemen van verantwoordelijkheid voor de gevolgen van zijn methode. Dit bleek uit het verhaal van een vrouw die ik sprak die bij hem een ayahuasca sessie had gedaan, wat (volgens haar door Almasto's avances) flink mis was gegaan.
En goden en spirits, ja, dat hoort zeker bij zijn benadering. Dat bleek wel uit zijn extreem zweverige nieuwsbrief voor het ritueel van 8 augustus 2008, dat ik destijds hier op het forum gepost heb.
Wat heb je eigenlijk gedronken? Banisteriopsis caapi met Psychotria viridis, of een combinatie met Mimosa hostilis?
Je bent de vierde bekende van wie ik een verslag heb gelezen/gehoord, en hoewel ik zelf Almasto nog niet ontmoet heb, bevestigt je omschrijving mijn bezwaren.
Vooral het gebruik van de 'wiggelroede' vind ik bezwaarlijk. Het gebruik van dit soort methodes is voortgekomen uit de homeopathie, maar is overgewaaid naar de orthomoleculaire geneeskunde en fytotherapie, en nu dus ook in neosjamanistische praktijken. Almasto plaatst met zijn sensitiviteit zichzelf tussen het medicijn en het individu, en doet alsof er voor iedereen een unieke magische dosering is, die hij met zijn techniek uit kan vogelen. Welnu, je bent de eerste niet die achteraf beklaagt dat hij/zij niet of nauwelijks getript heeft. Een echte sjamaan of gekwalificeerde therapeut geeft iedereen gewoon een ruime dosering, beter te veel dan te weinig.
Ook het feit dat je 'te vroeg' was, doet me denken aan andere voorvallen waaruit blijkt dat Almasto niet altijd even vriendelijk en flexibel is.
Er is ook weinig tot geen nazorg of het nemen van verantwoordelijkheid voor de gevolgen van zijn methode. Dit bleek uit het verhaal van een vrouw die ik sprak die bij hem een ayahuasca sessie had gedaan, wat (volgens haar door Almasto's avances) flink mis was gegaan.
En goden en spirits, ja, dat hoort zeker bij zijn benadering. Dat bleek wel uit zijn extreem zweverige nieuwsbrief voor het ritueel van 8 augustus 2008, dat ik destijds hier op het forum gepost heb.
Wat heb je eigenlijk gedronken? Banisteriopsis caapi met Psychotria viridis, of een combinatie met Mimosa hostilis?
Bedankt voor het lezen Ivar. Je noemt wel een aantal dingen waar ik zelf nog niet zo bij had stil gestaan maar wat zeker goede punten van kritiek zijn. Ik merkte ook dat ik vaak heel sceptisch tegen dingen in de tipi aan zat te kijken. Ik begreep op zich wel waarom hij me een milde dosis gaf, het was immers mijn eerste keer. Maar een gemiddelde dosis had ik misschien toch liever gewild. Maar zulk soort dingen wilde ik eigenlijk niet zeggen toen ik daar was, omdat er veel over het ego werd gesproken en dan zou ik vanuit mijn ego spreken wat min of meer uit den boze leek te zijn. Terwijl ik toch intensere paddo trips heb meegemaakt, dus hier had ik ook wel wat meer van verwacht.
Ik zat eerst te denken dat ik de volgende keer wel weer hier naartoe wilde gaan, maar misschien is het een beter idee om eens te kijken of Arno betere ceremonies geeft, waar ik ook bij op de lijst sta.
Ik heb ook geen idee welke mix ik heb gedronken, het stond volgens mij niet eens op het flesje, maar dat kon ik niet goed zien toen. Maar achteraf kwam de vraag over welke combi ik heb gedronken eigenlijk niet eens in me op. Dus ik heb geen flauw idee.
Ik zat eerst te denken dat ik de volgende keer wel weer hier naartoe wilde gaan, maar misschien is het een beter idee om eens te kijken of Arno betere ceremonies geeft, waar ik ook bij op de lijst sta.
Ik heb ook geen idee welke mix ik heb gedronken, het stond volgens mij niet eens op het flesje, maar dat kon ik niet goed zien toen. Maar achteraf kwam de vraag over welke combi ik heb gedronken eigenlijk niet eens in me op. Dus ik heb geen flauw idee.
Heh, daarom ben ik ook zo tegen het overmatig gebruik van het woord ego, en benadruk ik steeds dat er diverse definities van 'ego' zijn die mensen voortdurend door elkaar halen. In de New Age scene gaan ze uiterst creatief met die terminologie om. Als het goed uit komt zegt men "hij spreekt vanuit zijn hart", en zo niet dan zegt men "dat is je ego/mind dat spreekt." Ik heb dit al zo vaak meegemaakt, met name buiten de psychedelische scene (maar ook wel eens er binnen), dat ik er erg gevoelig voor ben geworden. En ik aarzel dan ook niet meer om soms heel "egoistisch" (namelijk assertief en zelfverzekerd) op te treden.Twilight a dit:
Yep, ik kan je zeker adviseren om bij Arno op bezoek te gaan. Niet dat ik daar zelf ervaring mee heb, maar wat ik gehoord heb was allemaal erg positief (behalve dat je naar buiten moet om te braken), en Arno (die ik wel eens gesproken heb) is een fantastische vent, zeer oprecht.
OK. Ik was eigenlijk vooral benieuwd in verband met de smaak. Een vieze smaak zonder sterke braakprikkel klinkt als een Peganum/Mimosa combo.
Bedankt voor je advies! Ik kan me er zeker in vinden. We hebben zo te lezen een beetje diezelfde aversie tegen dat zweverige en het gehekel tegen de zogenaamde 'ego'.
Hoe dan ook, er is altijd een bepaalde verwachting dat je iets leert van een dergelijke ervaring. Nu is het zo dat dat misschien niet tijdens de ervaring is voorgekomen, maar ik weet nu wel dat deze setting toch niet helemaal echt iets voor mij is. Dus ik heb wel iets geleerd, alleen niet op de manier die daar waarschijnlijk verwacht was.
Hoe dan ook, er is altijd een bepaalde verwachting dat je iets leert van een dergelijke ervaring. Nu is het zo dat dat misschien niet tijdens de ervaring is voorgekomen, maar ik weet nu wel dat deze setting toch niet helemaal echt iets voor mij is. Dus ik heb wel iets geleerd, alleen niet op de manier die daar waarschijnlijk verwacht was.
