De volgende vraag:
Sinds ik heel klein was heb ik slaapproblemen gehad. Om tot rust te komen ging ik al snel mijn adem-tempo aanpassen. Op een nacht begon ik mijn ademhaling heel langzaam te maken. Dat wil zeggen, heel lang inademen en nog langer uitademen. Op een gegeven moment komt dan mijn borstkast omhoog en is mijn zuurstofregeling bijna nihil. Het leek dan alsof ik niet meer ademde, geen gedachten alleen stilte.
Na enige seconden komt er een euforisch moment en komt elke cel en zenuw tot leven. Een vorm van extase die stopte zodra ik gedachten liet gaan. Het was voor mij iig een openbaring.
Jaren later heb ik het geduld en de slaapproblemen niet meer. Toch ben ik erg benieuwd of dit nou een vorm van diepe meditatie is. Ik dacht zelf altijd een overdosis co2. Het vereist alleen heel veel geduld om je in die staat te krijgen, en vooral te houden.
Wat denken jullie?
Sinds ik heel klein was heb ik slaapproblemen gehad. Om tot rust te komen ging ik al snel mijn adem-tempo aanpassen. Op een nacht begon ik mijn ademhaling heel langzaam te maken. Dat wil zeggen, heel lang inademen en nog langer uitademen. Op een gegeven moment komt dan mijn borstkast omhoog en is mijn zuurstofregeling bijna nihil. Het leek dan alsof ik niet meer ademde, geen gedachten alleen stilte.
Na enige seconden komt er een euforisch moment en komt elke cel en zenuw tot leven. Een vorm van extase die stopte zodra ik gedachten liet gaan. Het was voor mij iig een openbaring.
Jaren later heb ik het geduld en de slaapproblemen niet meer. Toch ben ik erg benieuwd of dit nou een vorm van diepe meditatie is. Ik dacht zelf altijd een overdosis co2. Het vereist alleen heel veel geduld om je in die staat te krijgen, en vooral te houden.
Wat denken jullie?