Cheb
Neurotransmetteur
- Inscrit
- 2/1/08
- Messages
- 96
:wink:
Als nieuweling in de psychidelica wil ik graag advies vragen mbt het beleven van een echte trip.
Ik heb nu 2x paddo's gehad, de eerste keer 20gram om te testen en de laatse maal 30.
De eerste keer was errug relaxed, samen met een vriend uit Ierlands. Ik was redelijker wijs bij de wereld en de visuals waren ook matig/redelijk (ik dach dat ze wel leuk waren, maar het kan VEEL beter blijkt
. Al met al wel een erg goede ervaring moet ik bekennen.
tijdens ook nog wat geblowed om het zaakje 'aan te wakkeren' wanneer ik zin had om wat dieper te zakken.
Affin, ik dus laatst naar 30gr. Om een lang verhaal kort te houden:
Langzaam begonnen de visuals, toen ik niks meer normaal zal begonnen ik een heel gesprek met de paddo... eigenlijk meer de paddo die mij stuurde en mij beetje bij beetje dieper liet zakken. Gerustgesteld ging ik mee en werd beloont met echt hele mooie visuals, niets was meer zoals het echt was, 2 kaarsen dansten als melkwagen om elkaar heen en vanalles meer.
Langzaam maar zeker ging ik steeds dieper weg en mijn geest kwam steeds meer open te staan en ik voelde als het ware aan hoe ik mezelf "in elkaar" moest denk en voelen om daarna als een supernova door het heelal te gaan en alles te beleven.
Ik raakte mijn besef kwijt en wist niet meer of ik nu helder was of niet. Hierdoor wilde ik mijn ogen open houden om zo te beseffen dat de massa aangedachte kwam door de paddo's en dus zouden stoppen en mij niet blijvend gek zouden maken.
Allemachting wat ging mijn hoofd te keer ik was op het laatst ZO SNEL!
Ik kan me echter wel herinneren dat ik hierna een heel goed moment met gehad, ik ben hierbij ook het bewustzijn verloren denk ik. Dit omdat ik naderhand een joint op de grond vond die ik als gewoonte te hele tijd al ik mijn hand had.
Helaas geen herinnering hieraan, behalve dat inderdaad die supernova zou komen (als het ware)
Plots was ik weer wakker en was me niet meer bewust dat ik in een trip zat, totdat de visuals (eigenlijk meteen) toesloegen. Een bom aan energie sprong uit me en sloeg als een blur over omgeving. Alsof je een soort waas-bril word opgezet. Ik dacht toen "De trip is uit me geslagen en is nu overal".
Ik voel me erg op mijn gemak door het zien van die visuals omdat ik nu weer besef dat mijn gedachten (die inmiddels in een soort loop zaten) die natuurlijk waren (ach.. niet vanzelf dan) Ik weet weer wie ik ben, waar ik woon en al dat. Helaas is dat gevoel van onrust ook weer gekomen.
Al malend in een gedachte loop dwaal een staar ik 2 uur lang door mijn huis heen. "Wat leert deze drug je over het leven, jezelf...waarom doe je dit..is dit zonde van je tijd? was is tijd? heeft het zin om dit niet te doen? anders doe je toch niets? de tijd gaat niet harder.... wat je hier ook denkt, je veranderd de wereld niet. Je zit binnen.. je moet naar buiten... warrom buiten? wat kan je daar doen? wachten tot tijd voorbij gaat? het leven gaat vooruit, het is een herhaling van herhalingen om en om, keer op keer"Natuurlijk slechts een heldere selectie van gedachte, maar dit ging naar mijn gevoel in een seconde door me heen.
Ik heb dorst, maar kom niet aan drinken toe..hetzelfde voor eten..zitten. Ik kan mezelf niet sturen uit die gedachte loop om zo weg te dwalen. Overal zie ik de mooste visuals die mij afleiden.
Ik neem wat te eten, te drinken en al vrij snel stopt de onrust.. de visuals zijn 1 uur later helaas ook weg
conclusie:
Slecht? Nope! alleen nadat ik wakker werd, voelde ik me onrustig.. de gedachtes kon ik nog aan. Misschien had ik dus nog dieper moeten gaan (meer nemen) en goed los te kunnen laten.
Ook denk ik dat de onrust mijn eigen fout is doorat ik mijn muziek gedurende veel te hard heb gezet (ik hoorde niets, ik moest de warmte van de muziek voelen), waardoor plosteling een stuk op mijn zenuwen sloeg.
(tijdens het typen besef ik me dat snel fietsen met tegenwind vlak van tevoren een grote mede oorzaak kan zijn).
Waarom geen sitter? Geen behoefte aan gehad, maar ik ken ook niemand die ik om me heen zou willen. De enige die ik echt 100% vertrouw is helaas iets te zorgzaam qua dat betreft en zou mij juist belemmeren om los te gaan door zich te bemoeien/bemoederen. Een schat, maar toch
Ik besef me dat ik moet groeien en moet leren, net zoals de eerste joint mensen alleen ziek maakt is ook een paddo geen speetje. Dat heeft de paddo mij zelf vertelt!
Ook heeft hij mij vertelt dat ik moest leren hoe te trippen, mede vandaar mijn post. (en lol*fan's tripverslag)
Graag jullie ervaringen/advies.
Edit: ik blijf spelfouten vinden, maar ben moe... ik hoop dat het te lezen is
Als nieuweling in de psychidelica wil ik graag advies vragen mbt het beleven van een echte trip.
Ik heb nu 2x paddo's gehad, de eerste keer 20gram om te testen en de laatse maal 30.
De eerste keer was errug relaxed, samen met een vriend uit Ierlands. Ik was redelijker wijs bij de wereld en de visuals waren ook matig/redelijk (ik dach dat ze wel leuk waren, maar het kan VEEL beter blijkt

tijdens ook nog wat geblowed om het zaakje 'aan te wakkeren' wanneer ik zin had om wat dieper te zakken.
Affin, ik dus laatst naar 30gr. Om een lang verhaal kort te houden:
Langzaam begonnen de visuals, toen ik niks meer normaal zal begonnen ik een heel gesprek met de paddo... eigenlijk meer de paddo die mij stuurde en mij beetje bij beetje dieper liet zakken. Gerustgesteld ging ik mee en werd beloont met echt hele mooie visuals, niets was meer zoals het echt was, 2 kaarsen dansten als melkwagen om elkaar heen en vanalles meer.
Langzaam maar zeker ging ik steeds dieper weg en mijn geest kwam steeds meer open te staan en ik voelde als het ware aan hoe ik mezelf "in elkaar" moest denk en voelen om daarna als een supernova door het heelal te gaan en alles te beleven.
Ik raakte mijn besef kwijt en wist niet meer of ik nu helder was of niet. Hierdoor wilde ik mijn ogen open houden om zo te beseffen dat de massa aangedachte kwam door de paddo's en dus zouden stoppen en mij niet blijvend gek zouden maken.
Allemachting wat ging mijn hoofd te keer ik was op het laatst ZO SNEL!
Ik kan me echter wel herinneren dat ik hierna een heel goed moment met gehad, ik ben hierbij ook het bewustzijn verloren denk ik. Dit omdat ik naderhand een joint op de grond vond die ik als gewoonte te hele tijd al ik mijn hand had.
Helaas geen herinnering hieraan, behalve dat inderdaad die supernova zou komen (als het ware)
Plots was ik weer wakker en was me niet meer bewust dat ik in een trip zat, totdat de visuals (eigenlijk meteen) toesloegen. Een bom aan energie sprong uit me en sloeg als een blur over omgeving. Alsof je een soort waas-bril word opgezet. Ik dacht toen "De trip is uit me geslagen en is nu overal".
Ik voel me erg op mijn gemak door het zien van die visuals omdat ik nu weer besef dat mijn gedachten (die inmiddels in een soort loop zaten) die natuurlijk waren (ach.. niet vanzelf dan) Ik weet weer wie ik ben, waar ik woon en al dat. Helaas is dat gevoel van onrust ook weer gekomen.
Al malend in een gedachte loop dwaal een staar ik 2 uur lang door mijn huis heen. "Wat leert deze drug je over het leven, jezelf...waarom doe je dit..is dit zonde van je tijd? was is tijd? heeft het zin om dit niet te doen? anders doe je toch niets? de tijd gaat niet harder.... wat je hier ook denkt, je veranderd de wereld niet. Je zit binnen.. je moet naar buiten... warrom buiten? wat kan je daar doen? wachten tot tijd voorbij gaat? het leven gaat vooruit, het is een herhaling van herhalingen om en om, keer op keer"Natuurlijk slechts een heldere selectie van gedachte, maar dit ging naar mijn gevoel in een seconde door me heen.
Ik heb dorst, maar kom niet aan drinken toe..hetzelfde voor eten..zitten. Ik kan mezelf niet sturen uit die gedachte loop om zo weg te dwalen. Overal zie ik de mooste visuals die mij afleiden.
Ik neem wat te eten, te drinken en al vrij snel stopt de onrust.. de visuals zijn 1 uur later helaas ook weg

conclusie:
Slecht? Nope! alleen nadat ik wakker werd, voelde ik me onrustig.. de gedachtes kon ik nog aan. Misschien had ik dus nog dieper moeten gaan (meer nemen) en goed los te kunnen laten.
Ook denk ik dat de onrust mijn eigen fout is doorat ik mijn muziek gedurende veel te hard heb gezet (ik hoorde niets, ik moest de warmte van de muziek voelen), waardoor plosteling een stuk op mijn zenuwen sloeg.
(tijdens het typen besef ik me dat snel fietsen met tegenwind vlak van tevoren een grote mede oorzaak kan zijn).
Waarom geen sitter? Geen behoefte aan gehad, maar ik ken ook niemand die ik om me heen zou willen. De enige die ik echt 100% vertrouw is helaas iets te zorgzaam qua dat betreft en zou mij juist belemmeren om los te gaan door zich te bemoeien/bemoederen. Een schat, maar toch

Ik besef me dat ik moet groeien en moet leren, net zoals de eerste joint mensen alleen ziek maakt is ook een paddo geen speetje. Dat heeft de paddo mij zelf vertelt!

Ook heeft hij mij vertelt dat ik moest leren hoe te trippen, mede vandaar mijn post. (en lol*fan's tripverslag)
Graag jullie ervaringen/advies.
Edit: ik blijf spelfouten vinden, maar ben moe... ik hoop dat het te lezen is