De directe oorzaak was volgens mij dat ik echt het contact met de werkelijkheid verloor,ik zag niks meer helder en ik vergat wie ik zelf was.
Op zich is dit wat er inderdaad met LSD gewoon gebeurd, en dat kan best beangstigend zijn.
Indirect speelde mischien mee dat ik ADHD heb(en waarschijnlijk een lichte vorm van autisme,word nog onderzocht)en dat ongeveer 2 jaar geleden me vader is overleden
Interessant, ik heb zelf ook ADD/ADHD, waarschijnlijk een combinatie van beiden
Ik denk door dat AD(H)D'ers over het algemeen gevoelige mensen zijn, dat de trips net een iets sterkere invloed hebben. Of misschien door het gebrek aan dopamnies in de hersennen, dat het gewoon simpelweg moeilijker is om je goed te kunnen voelen. Je bent in iedergeval niet de eerste AD(H)D'er die dit ervaart, ik heb er namelijk al meer gesproken.
Heeft de dood van je vader een grootte invloed gehad tijdens de trip zelf? Had je niet het gevoel dat dit emoties waren, die je zelf eigenlijk met opzet aan de kanten hebt gezet?
Ik was nog niet klaar om echt 1 te worden met de wereld om me heen en dat gebeurde langzaam aan wel(ik voelde me echt iets anders als mezelf,dat was heel raar)
Het klinkt misschien stom, maar op zoiets kun je jezelf gewoon niet voorbereiden. De ene persoon gaat er gewoon makkelijker mee om, dan de andere. Sommige mensen hebben meer problemen in hun onderbewustzijn dan weer andere mensen, en deze problemen komen vaak tijdens trips sterk op de voor grond. En zeker met LSD. Wat ik zelf heb ervaren is dat LSD soms eigenlijk een gigantisch vergrootglas kan zijn.
Mijn advies is, mocht je ooit nog is weer willen trippen. Begin dan is eerst met de welbekende paddenstoel. Ook deze heeft wel de zelfde werking tot een bepaalde hoogte, maar zelf vind ik deze trips aangenamer. Er zullen veel mensen zijn, die zeggen dat je gelijk de volle dosis moet nemen, maar ik zelf heb het vanaf een lage dosis opgebouwd. Ik heb inmiddels redelijk leren omgaan, met intense trips en dat vereenvoudigt overigens ook de problemen in het dagelijkse leven. Je word minder gauw vertrapt door emoties, omdat je als is heftiger hebt mee gemaakt, als je begrijpt wat ik bedoel.
Onthoud ook, dat dit een levens ervaring is die je nooit meer zult vergeten. En waaruit je veel kunt gaan leren. Bad/intense trips zijn zo erg nog niet, ze geven je de kans om de gevoelens te voelen waar je liever voor op de vlucht gaat. Ik heb zelf geleerd, dat het voelen van die emoties heel belangrijk zijn, maar soms ook erg confronterend. Je houd je zelf daarnaast ook makkelijk voor de gek, door ze simpelweg aan de kanten te drukken. Dit is iets wat ik zelf jaren lang heb gedaan en waarmee ik tijdens mijn trips regelmatig geconfronteerd word.
Ik zou als ik jou was nu even een tijdje pauze nemen en de MDMA even laten staan. Hoewel aan de andere kant, je op die manier misschien de ervaring die je tijdens je bad-trip hebt mee gemaakt kunt gaan verwerken. Dan moet je dus geen MDMA op een feestje nemen, maar gewoon thuis met een goede vriend/vriendin of misschien zelfs in je eentje. Maar wees voorzichtig, MDMA is soms ietsje pietsje te fijn. 8)
In jou geval is dit misschien relevante informatie
Ik weet dat het lastig kan zijn, om lang en veel te lezen als AD(H)D'er, maar de moeite die je investeert verdien je er wel weer voor terug. Misschien dat je jezelf er op kunt hyperfocussen
http://freespace.virgin.net/sarah.peter ... zyman.html
http://books.google.nl/books?id=wpOn8Rv ... lt#PPP1,M1
In het geval dat lezen echt niets word:
Ik wens je nogmaals veel sterkte!! En ik hoop dat je de ervaring spoedig zult verwerken. Ik weet zeker dat je er op een dag, lachend op terug zult kijken
Maar goed, nogmaals de set & setting zijn toch echt wel erg belangrijk. 
Toch had ik niet zozeer last van de mensen als wel van het verkeer, de kou, de chaos, en het feit dat ik geen goede muziek op mijn mp3-speler had staan. 
